VİCTOR HUGO’ NUN DUYDUĞU EN GÜZEL İLTİFAT…

Yıl 1881 Gazetecinin biri, Victor Hugo ya soruyor;

-Eserleriniz ve siz bu güne dek çok olumlu eleştiriler aldınız, çok övüldünüz .Bunlar arasında sizi en çok hangisi hoşnut etti?’’ Hugo anlatır:

-Karlı bir kış gecesiydi. Eş dostla yiyip içmiştik. Mesafe kısa diye evime yürüyerek dönüyordum. Ama fena halde sıkışmıştım. Hızlı adımlarla malikanemin kapısına vardım .Kapı kilitliydi. O kadar kötü haldeydim ki var gücümle uşağıma seslendim;

-İgoooor….

Dafalarca bağırmama karşın derin uykuda olan İgor beni duymadı. Sidik torbam Atlas Okyanusu büyüklüğüne ulaşmıştı. Kasığım ağrıyordu. Altıma kaçırmak üzereydim. Yaşlılık işte böyle oluyor.

Çaresizce bahçemin duvarına yanaştım. Etrafıma bakındım, görünürde kimseler yoktu. Düğmelerimi çözdüm ve işemeye  başladım.

Tam o sırada arkamda bir at arabası durdu. Hiç kıpırdamadan etrafa dahi bakamadan sessizce işemeye çalışıyordum. Arabacı nefret dolu bir sesle bana;

-Seni haddini bilmez o….. çocuğu ! O işediğin bahçe duvarı Sefillerin yazarı Victor Hugo’nun evinin bahçesinin duvarı’’ dedi.

İşte hayatımda duyduğum en güzel iltifat dolu söz buydu…

-Bilirsiniz yaşlılıkta hafıza ve mesanenin çalışma şekli benzerdir, ikisi de geleni tutamaz.

…………………………………

VİCTOR HUGO…(1802-1885) En büyük ve en ünlü Fransız yazarlarından biridir. Öldüğünde devlet töreni yapılarak Pantheona gömüldü. Şair, oyun yazarı ve roman yazarıdır. Eserleri en fazla dünya dillerine çevrilen edebiyatçıların başında gelir.276 eseri vardır. En sevilen romanları ;Notre Dame’nin kamburu, Sefiller, Bir idam mahkumunun son günü, Deniz işçileri, Doksan üç, Melancholia, Les Contemplations…..