TAYYAR RAHMİYE….(Uçan Rahmiye)

Yıl 1920 : Fransız kuvvetleri yer yer Ermeni çeteleriyle birleşerek Adana ,Osmaniye, Tarsus, Pozantı bölgelerini işgal için sağa sola saldırıyorlar. Kasaba ve köyler yakılıyor .Suçsuz yere insanlar öldürülüyor haksızlığın ve hukuksuzluğun bini bin para…

Osmaniye’nin kaypak nahiyesi Raziler Köyünden Rahmiye hanım, yaşananları duydukça öfkeleniyor ,öfkelendikçe yerinde duramıyor. Nereye gitse masum insanların çığlığı kulağında .Mücadeleye katılmaya karar veriyor. Duyuyor ki Hüseyin ağa milisleriyle Fransızlara karşı savaşıyor. Giyinip kuşanıyor kurşunlu kemerleri kuşanıp ,mavzerini alıp milis güçlerine katılıyor.

1920 nin Şubatı…Hasanbeyli civarında 89.Tümen Fransızlarla kıyasıya bir savaşa tutuşmuş. Rahmiye hanım şimşek gibi savaşın ortasına dalıyor. Fransızlardan 80 tüfek 2 makinalı kapıyorlar. İki arkadaşı şehit düşüyor ateş altında. Almak olanaklı gözükmüyor .Rahmiye hanım şehitleri orada öyle bırakmak niyetinde değil…İleri atılıyor ve şehitleri koymuyor düşman çizmesi altında.

Bu tavrı davranışı ve atılganlığı nedeniyle ona TAYYAR RAHMİYE (Uçan Rahmiye) demeye başlıyorlar.  1920 nin 1 Temmuzu …Osmaniye yanıyor. Tüm girişimlere rağmen Fransızlar şehirden çıkartılamıyor. Bölgenin tümen komutanı ,Fransız karargahının ele geçirilmesi görevini Rahmiye hanıma veriyor.

Rahmiye hanım saldırmak için geceyi bekliyor .Fakat birden bire aklına geceyi beklerse Fransızların takviye kuvvetlerinin yardıma geleceği düşüncesi geliyor .Kararını değiştiriyor. Çetesine saldırı düzeni aldırıyor. Fransızlar durumu görünce panik halinde üzerlerine ateş yağdırıyorlar .Her kes kendini bir yana atıp siper alıyor.

Rahmiye dimdik duruyor yağan kurşunlara karşı Çetesine doğru dönüyor ve ben kadın halimle düşmana saldırıyorum da siz erkek olduğunuz halde yerlerde sürünmekten utanmıyor musunuz ? diye gürlüyor. Dağlar sesiyle yankılanıyor. Sıra sıra harekete geçiyor savunma çeteleri rüzgar gibi dalıyorlar Fransız karargahına. Sonra yerle bir ediyorlar karargahı…

Milisler bakıyorlar ki, Tayyar Rahmiye hanım binanın 20 metre önünde al kanlar içinde muzaffer bir eda ve gülümseyen yüzüyle yatıyor….

…………………………………………………………..

Bu topraklar ne fedakarlıklarla kazanıldı ve ne fedakarlıklarla korundu…

Ya şimdi ? Şimdi ne yapılıyor ?………………………………………