PROF.DR. AYŞE BAYSAL ; MUCİZESİ KÖY ENSTİTÜSÜ İLE BAŞLAR…

1930 yılında Karaman’ın Uğurlu köyünde bir kız çocuğu dünyaya geldi. Adını Ayşe koydular. Ayşe 15 yaşına kadar köyde eğitim aldı .Sonra köy enstitüsüne gitmek istedi. Köy enstitüsü İvriz’deydi .

Bir çıkı hazırladılar Ayşe’ye içine çökelek ,yufka, pekmez koydular. 4 Temmuz 1945 de eniştesiyle yola yürüyerek çıktılar. İki geceyi dağda geçirdiler .Karaman’a vardılar, oradan kağnı ile Ereğli’ye oradan İvriz ‘e. Ayşe öylesine okuma heveslisiydi ki, 1950 yılında İvriz Köy Enstitüsünü birincilikle bitirdi. Ardından Ankara Kız Teknik Yüksek Öğretmen Enstitüsünü kazandı. Onu da birincilikle bitirdi. Ankara Valisi Kemal Aygün Ayşe’yi takip ediyordu. Gel danışmanım ol dedi ama o ‘’-Köylere gidip çocukları yetiştirmem gerek’’ deyip öğretmenliği seçti.

Trabzon Vakfı Kebir içesi Beşikdüzü’nde öğretmenliğe başladı. Yetmiyordu, daha çok şey yapmalıydı çocuklar için. Burs alarak ABD ye gitti .Wisconsin Üniversitesinde doktora yaptı. Okulda hoca ol dediler ama o ‘’Ülkemdeki çocuklara bakmam gerek’’ dedi ve Ankara’ya döndü.

Hacettepe Üniversitesi Temel Bilimler Yüksek Okuluna bağlı Beslenme bölümünde ders vermeye başladı. Yetmedi ;kişisel çabalarla Ankara Üniversitesi Ev Ekonomisi Yüksek okulunu kurdu. Burada bir laboratuvar açtı. Laboratuvarda besin üzerine çalışmalar yaptı.

Köydeki çocukların hastalıklarına çare olmak için kimyasallar hazırladı. Köydeki salgınlara karşı ishali engelleyen bir ilaç geliştirdi. Türkiye’nin her köyüne ilaç yolladı. Ve tüm bunları parasız yaptı.

Hacettepe Üniversitesi beslenme ve Diyetetik bölümü kurucusu oldu. Bir vakıf kurdu; Beslenme Eğitimi ve Araştırma Vakfı BESVAK…Burada beslenme uzmanları yetiştirdi, kurslar verdi. Yetmedi, vakıf bünyesinde çocuklara burs sağladı ve okuttu. Bilhassa kız çocuklarını ,yani kendi gibi köylü kız çocuklarını…

Prof. Dr .Ayşe Baysal 2016 yılında 86 yaşında Ankara da vefat etti. Köy Enstitülerinin neden gerekli olduğunun en canlı örneklerinden birisi’dir, Ayşe Baysal.

Prof. Dr. Ayşe Baysal yaşamını yalnızca çocukların değil,  tüm halkın yeterli ve dengeli beslenmesine adadı .O,halkın öğretmeni ve Diyetisyenlerin baş öğretmeniydi. Onun yaşamı. ‘’Demokratik Laik ve Sosyal Hukuk Devletini’’ nin bir zafer öyküsüdür.