İDRİS VE TEMEL

Yılların kankaları artık iyice yaşlanmışlar. İdris iyice elden ayaktan kesilmiş, yatağa düşmüş! Arkadaşı onu hiç yalnız bırakmamış. Her gün ziyaretine gitmiş… İdris’in öleceği artık iyice kesinleşince Temel arkadaşından bir ricada bulunmuş:

– İdris kardeş… İkimiz de yaşamlarımız boyunca futbol oynadık biliyorsun. Cumartesi günlerini nasıl iple çekerdik hatırla!.. Yıllar dindiremedi futbol aşkımızı!! Şimdi senden bir ricam var. Cennete varınca bir şekilde bana iletmeni istiyorum orada futbol var mı yok mu?

İdris binbir zorlukla başını doğrultmuş ölüm döşeğinden;
-‘Temelim, söz!!.. Eğer olursa bu ricanı yerine getireceğim!’demiş. Ve bu son muhabbetleri olmuş!

Birkaç gün sonra bir gece yarısı Temel derin uykusundan beyaz bir ışık hüzmesi ve adını çağıran bir dış ses ile uyanmış..

-‘Temeeellllllll… Temeeellllllll….’

Temel anında doğrulup
-‘Kimsin?’ diye mırıldanmış korkuyla.

-‘Benim’ demiş sesin sahibi…’Ben İdris!!’

-‘Sen İdris olamazsın. İdris öldü!’ diye haykırmış Temel.

-‘Benim olm, Ben İdris’ diye ısrar etmiş ses

-‘İdris!? Neredesin’ diye sormuş. Temel

-‘Cennetteyim’! demiş İdris.

– ‘Şimdi beni iyi dinle Temel. Sana hem acayip iyi hem de biraz kötü haberlerim var.

-‘Önce iyi haberleri ver’ demiş Temel heyecanla..

-‘İyi haber’ demiş İdris ‘Cennette futbol var!!. Hem de bizden önce ölen tüm eski kankalarımız burada. Daha da iyisi hepimiz gençlik yıllarımızın fiziğindeyiz!!.. Hava hep bahar. Ne yağmur, ne kar söz konusu. İstediğimiz kadar oynuyoruz ve inanmayacaksın, hiç yorulmuyoruz !!’

-‘Süper lan’ demiş Temel. Bunu hayal bile edemezdim!
Peki kötü haber ne?

İdris:
-‘Cumartesi ilk 11’desin !!’–

(Alıntıdır)