BU SAATÇİDE ZAMAN DURMUYOR

TOROS (Özel Haber) Meryem Ünal/ Sevil Çakmak – Adana’da 60 yıldır saat tamiri yapan İsmail Isınır, emekli olmasına rağmen hala çalışarak zamana yön vermeye devam ediyor.

Isınır, “Ortaokula gidiyordum ve ortaokuldan ayrılıp bu mesleğe başladım. Rahmetli ustam ‘Ya bu mesleği öğreneceksin ya da okuyacaksın’ dedi. Bende de saatlere yönelik büyük bir heves vardı. Okulu bırakıp kendimi bu işin inceliklerini öğrenmeye adadım. Hiç de pişman olmadım. Yeniden dünyaya gelsem yine aynı işi aynı şekilde yapardım” diyerek ifade etti.

 “ASKERE GİTTİĞİMDE İSE KOMUTANLARIN, ASKERLERIN SAATLERİNİ TAMİR ETTİM”

1972 yılında askerliğimi Ankara’da yapan Isınır, askerde bile mesleğini yapmaya ve saat tamirleriyle uğraşmaya devam ettiğini söyleyen Isınır, sözlerini şu şekilde devam ettirdi; “Asker ocağında bile mesleğimi icra ettim. Orada mesleğimi sordular ve ‘Ben saat tamircisiyim’ dedim. Bana askerlerin, subayların saatlerini tamir ettirmeye başladılar. Sonrasında dağıtım oldu ve beni Ağrı’ya gönderdiler. Ağrı’da da depo çavuşu olarak göreve başladım. Orada da saatçi olduğumu söyledim ve depoda bana bir oda verdiler. O odada saat tamir işine başladım. Yine komutanların, askerlerin saatlerini tamir etmeye başladım.”

Isınır saat tamirciliğine nasıl başladığından kısaca bahsetti; “Babam komisyoncuydu. Komşumuz saatçiydi. Babam yaz tatillerinde çalışmam, boş durmamam için beni onun yanına verdi. O yaşta başladım ve hep devam ettim.”

“SANAT ALTIN BİR BİLEZİK”

Isınır,”Bu mesle, bu dükkan sayesinde evlendim, çocuklarımı büyüttüm. Bu dükkan benim her şeyim. 1975 yılında aldım bu dükkanı.

Çırak-kalfa olayı burda bile bitti. Oğlum bile ‘Ben okuyacağım’ dedi ve yanımda çalışmak istemedi. Arkamızdan gelen yok. Bize bir şey olsa burası biter. Emekli olalı 25 sene oldu ama hala buradayız. Sanat altın bir bilezik. Bileziği taktığın zaman ölene kadar rahat edersin” diyerek konuşmasını sonlandırdı.