Telefonla ses verdiği ekiplerin enkazdan çıkardığı Emine, protez bacağıyla yeni bir hayata adım atıyor

Babasıyla Kırıkhan’da kiraladıkları evde kalan Barıtçi’nin tedavisine Hatay’da konteynerde hizmet veren Çukurova Üniversitesi Çocuk İyilik Merkezi’nde (ÇOİM) devam ediliyor.

Barıtçi, deprem gecesi dizi izlerken uyuyakaldığını, sarsıntıyla uyandığını söyledi.

Emine Barıtçi, deprem anında yaşadıklarını şöyle anlattı: “Telefonun kulaklığı takılıydı. Telefonu ve ceketimi aldım. O sırada annem ve babam odalarından çıktı. Dışarıya koşuyorduk. Sonra babam telefonunu unuttuğu için geri döndü. Annemle kapının önündeydik, tam o sırada daha çok sarsıntı oldu, ev yıkıldı. Ev ileriye doğru yıkılırken bizi geriye attı. Annem başka tarafa savruldu. Ben de geriye doğru savruldum. Bacağımda çok büyük bir acı hissettim. Üstüne duvar düşmüş. Sırtım da duvara yaslıydı ama neyse ki kafamı korudum.”

Cep telefonu sayesinde bulundu

Baritçi, babasının enkazdan 3 saat sonra ekipler tarafından pencereden çıkarıldığını söyledi.

Enkaz altında bağırmalarının dışardan duyulmadığını, kendisini babası sayesinde telefonla bulduklarını aktaran Barıtçi, sözlerini şöyle sürdürdü: “Telefonumla birlikteydim. Sürekli arıyorlardı. O sırada hatlar kesilmemişti. Tam beni buldular, yerimi tespit ettiler. Orada şebeke tamamen kesildi. Sonra çıkarttılar. Enkaz altı korku vericiydi. Karanlıktaydım. Işığını da açmadım telefonumun. Arada bir müzik dinledim. Sonra şarjım biter diye kapattım. Sonra bir video çektim. Ama çok aceleye gelmiş bir videoydu. 20 saniye falandı galiba.”

“Dizim olduğuna şükrettim”

Tedavi sürecinde bacağını kaybettiğinden iki üç gün sonra haberinin olduğunu ifade eden Barıtçi, “Baktım bacağım yok ama dizim var. Dizim olduğuna şükrettim. Sonra ablam ‘Artık protezler çok gelişti. Yeniden yürüyebilirsin’ dedi. Çevremdeki insanlar böyle umut veren şeyler söyledikçe bana çok umut oldu.” dedi.

Barıtçi, ÇOİM’e başvuru sonrası hemen randevu alıp protez sürecinin başladığını belirterek, şöyle konuştu: “Sağ olsunlar, onlara ‘Ben protez bacağımla üniversite sınavına girmek istiyorum’ dedim. Bir hafta gibi kısa bir sürede hemen bacağımın ölçüsünü aldılar ve protezi verdiler. Hafta sonunda protez bacakla sınava girdim. Kazanamadım ama benim için çok mutlu bir şey oldu. Böyle anlatamayacağım, tarif edemeyeceğim duygular yaşadım.”

Bacağı takıldıktan sonra ödemlerden kurtuldukça protezi daha rahat kullanmaya başladığını aktaran Barıtçi, protez ayakla yürümeye alışmaya başladığını sözlerine ekledi.