Depremzede Ahmed’e doğan umut güneşi

(İHA) – Asrın Felaketi 6 Şubat Kahramanmaraş depremlerinde Hatay Kırıkhan ilçesinde 3 gün enkaz altında kalan, annesini, babasını ve 2 kardeşini kaybeden 13 yaşındaki Mutasim Al Ahmed, felaketin ardından iki bacağını birden kaybetse de, uzun tedavi süresi sonrası kendisine bütün masrafları ücretsiz karşılanarak takılan protez bacaklarla hayata yeniden tutundu.

Asrın felaketinde enkaz altında ailesini ve iki bacağını kaybeden depremzede Mutasim Al Ahmed, protez bacaklarla ayağa kalktı. Ahmed ile ilgili bilgi veren İrade Adımları Derneği Ortopedi Protez ve Ortez Teknikeri Şüheda Şimşek, yakınlarını ve bacaklarını kaybeden Ahmed’in tedavi süreciyle ilgili şunları söyledi:

“Mutasim Al Ahmed, 6 Şubat 2023’te Hatay’ın Kırıkhan’da meydana gelen depremde ailesini ve iki bacağını kaybetti. Henüz 13 yaşında bu kadar kayıp yaşamasına rağmen büyük bir umutla yola çıktı. İstanbul Sultangazi’de yaşayan amcası ile ilk muayenesini olmak için merkezimize 9 Haziran 2023 tarihinde geldi. Bilateral ampute olan hastamızın kas kuvveti, yük taşıma kapasitesi, fantom ağrısı, ağrı tipi ve şiddeti, güdüğün genel durumu değerlendirildikten sonra bilateral hastamıza uygun olacak protez ve uygulanılacak sistemi tespit ettik. Mutasim’in gözlerindeki umut ile bizde depremin yıktığı hayalleri yeniden inşa etmek için birlikte meşakkatli bir o kadar da güzel bir yola çıktık. Ekip arkadaşlarımızla beraber Mutasım’a ampute olan güdüklerin protezi benimseyebilmesi ve tahmin edilen güdük volüm değişiklikleri sürecinde poşetli pasif vakum sistemli protez yapılmasını uygun gördük.”

“Her adımında mutluluğu ve heyecanı gözlerinden okunuyordu”

Uyguladıkları yöntemle ilgili bilgi veren Şimşek, “Bu sistem ile Mutasim protez kullanmaya alışıp ve güdük şekli değişmeye başladığı zaman kendisi için daha güzel kullanacağı silikon linerli vakumlu sistem proteze geçiş yapmaya karar verdik. Prova için gelen Mutasim’ın heyecanı, sevinci gözlerinden okunuyordu. Biz de onun sevincine, heyecanına ortaktık. Mutasim’a test soketlerini denedik, o kadar istekliydi ki, protezin parçalarını test soketine sabitledikten sonra walker yardımıyla yürütmeye başladık. Hepimiz Mutasim’ın acıdan umuda doğru iradeli, bir o kadar güçlü adımlarına şahit olduk. Edindiği tecrübeler ve fizik tedavi sonucunda yeni test soketlerini daha iyi kullandı. Mutasim’ın protezleri üzerinde yapmış olduğumuz ayarlar neticesinde daha sağlıklı ve doğru adımlar atmaya başladı. Her adımında yüzündeki mutluluğu, heyecanı ve vermiş olduğu kayıpların acı tebessümü yüzünden okunuyordu” ifadelerini kullandı.

“Azmi ve mücadelesi hepimize örnek oldu”

Şimşek depremzede Mutasım’ın yeniden ayağa kalabilmek için gösterdiği çabayı şöyle açıkladı:
“Doktor, fizyoterapistler ve protez ve ortez teknikerleri ile birlikte Mutasım’ın yürüyüş ve protezi ile alakalı değerlendirmeler sonucunda nihai soketine geçmeye karar verdik. Mutasim her seferinde aynı heyecan ve hiç tükenmeyen umuduyla geliyordu. Karbon soket daha hafif daha dayanıklı olması sebebiyle Mutasim için yürümek daha kolay olmuştu. Mutasimin protezleri üzerindeki ayarları tamamlandıktan sonra 3 Kasım 2023 tarihinde kozmetik yapma aşamasına geçildi. Alınan ölçülere göre iki tarafında kozmetiği tamamlandı ve yürüyüş egzersizlerine devam edildi. Mutasim umudu, azmi ve vermiş olduğu mücadele hepimize hayatın her zorluğuna karşı ayakta dimdik durabilmeye güçlü bir örnekti.”

“Üç gün boyunca enkazı çıplak ellerimizle kazdık”

Mutasim’in amcası Ammar Al Ahmed, deprem esnasında yaşadıklarıyla ilgili bilgi vererek, “Deprem olduğunda İstanbul’daydım. Tüm iletişim ağları kesilmişti ve depremin ilk saatlerinde onlara ulaşamadık. Hataya hemen gittik ve kardeşimin tüm ailesi enkazın altında olduğunu öğrendik. Üç gün boyunca enkazı çıplak ellerimizle kazdık. Destek ve kelepçe desteklerini ulaştıktan sonar Mutasim’i ve babasını enkazın altından çıkartabildik. Fakat babası komada 22 gün kaldıktan sonar hayatını kaybetti. Mutasım ise bir bacağı ampute edildi diğer ise çok kötü bir şekilde yaralıydı. Doktorlar da Mutasim’i kurtarmak için diğer bacağı da ampute etmeye karar verdiler” dedi.

Büyük bir mücadeleyle yeniden ayağa kaldırıldı

“Mutasim, kardeşimden kalan tek mirasımdır. Elbette, onun gibi özel ihtiyaçları olan biriyle uğraşmak zor olabilir” diyen Ammar Al Ahmed, şunları söyledi:

“Şu anda, günlük görevlerini yerine getirmesine yardımcı oluyorum, tuvalete gitme ve temizlik gibi. Gelecekte kendi kendine yetebilmesini umuyoruz, böylece okula gitmek ve diğer insanlarla etkileşimde bulunmak gibi şeyleri yapabilir. Özelikle protezlerini taktıktan sonra kendi kişisel ihtiyaçlarını tek başına yerine getirmesi hem kendine hem de bizlere iyi olur. Mutasim’i hep hareketli sandalyede görüyordum. Protezi taktıktan sonra onu ayakta görmek benim için büyük bir mutluluk. Aylardır çaba sarf ettik. İrade Adımları Derneği ekibi de aylardır Mutasim ile yürümeye çalıştılar ve tüm vücut kaslarını güçlendirip ayağa kaldırdılar.”

Kalbi durmuş

Deprem anını ve yaşadıklarını anlatan 13 yaşındaki Mutasim Al Ahmed, başından geçen hüzün dolu anları şöyle anlattı:

“Depremden yarım saat önce uyudum. Uyumak için başımı yastığa koydum. Hafif bir titreme hissettim. Bu sefer “normal” dedim. Sonra Çok sallandı. Evin çok sallanmaya başlaması dışında hiçbir şey görmedim. Gözlerimi açtım ve ailemin geldiğini gördüm. Odada ve sonra duvarları yıkmaya başlamasından başka bir şey görmedim. Bina çöktü ve sonra burada molozların altında birkaç gün geçirdim. Onlara karşı hiçbir şey hissetmedim. Sadece bir saat gibiydi. Hastaneye gittim, depremden sonra bir ay kaldım, sonra amputasyon için ilk ameliyatta olduğum için ailemin öldüğünü öğrenmedim. Doktor amcama, amputasyondan dolayı kalbimin ilk kez durduğunu, sonra tekrar çalışmaya başladığını, eğer bir daha güçlü bir şok olursa eninde sonunda durabileceğini ve ölebileceğimi söyledi. Bir ay sonra kimse bana bunlardan bahsetmedi, öğrendiğimde biraz üzüldüm, sonra yavaş yavaş durumu kabullenmeye başladım, hepsi bu.”

“Hayatımı mümkün olduğu kadar eskisi gibi yaşamaya çalışıyorum”

Depremde anne-baba ve 2 kardeşini kaybeden Mutasim Al Ahmed, yaşadığı acılara karşı metanetini şöyle ifade ederek konuşmasını bitirdi:
“İskenderun’a gidiyorum ve bir sürü arkadaşım var, 10-20’den fazla arkadaşım akşam veya öğleden sonra yürüyüşe çıkıyoruz. Hayatımı mümkün olduğu kadar eskisi gibi yaşamaya çalışıyorum.”