Adana’da depremden kurtulan apartman görevlisi ve eşi, komşularını unutamıyor
(AA) - Adana'da depremlerde 56 kişinin hayatını kaybettiği Zeray Apartmanı’ndan son anda kurtulan apartman görevlisi ve eşi kaybettikleri komşularını unutamıyor.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat'taki depremlerde merkez...
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki depremlerde merkez Çukurova ilçesindeki 13 katlı iki blok halindeki Zeray Apartmanı’nın B bloğu yıkıldı. Apartman görevlisi Veli Yüzer ile eşi Emine Yüzer bina yıkılmadan yaklaşık 10 saniye önce dışarı çıkarak enkazda kalmaktan son anda kurtuldu.
Sakinlerinden 56’sının hayatını kaybettiği, 6 kişinin yaralandığı apartmanda 14 yıldır görev yapan Veli Yüzer, AA muhabirine, afette her şeylerini kaybettiklerini anlattı. Apartman sakinlerinden çoğunun enkazda kaldığını aktaran Yüzer, 6 Şubat’ı hatırlamak istemediğini söyledi.
Depremin ardından yaklaşık 3 ay yakınlarının yanında kaldıklarını belirten Yüzer, şu anda da Yüreğir ilçesinde kiraladıkları evde kaybettikleri komşularının acısıyla hayata tutunmaya çalıştıklarını dile getirdi.
Yüzer, birçok şeyi paylaştığı 56 apartman sakinini unutamadığını anlattı.
“Kıyametin koptuğunu düşündüm”
Yıllarca apartmanda eşine yardım eden Emine Yüzer de binadan kaçarken ayağını incittiğini söyledi. Apartmanın yıkılmasına şahitlik ettiğini anlatan Yüzer, şöyle devam etti:
“O akşam kapıları kilitlemedik. Kameriyeye daha varmadan bina bir anda çöktü. Bina çöktükten sonra toz duman içinde kaldık. Göz gözü görmüyordu. O anda kıyametin koptuğunu düşündüm. Ayağımda terlik falan hiçbir şey yoktu. Herhalde cam batmış. Ayağım şişmiş ve morarmış. O şokla birkaç gün sonra fark ettim.”
“Çocukların ‘Emine teyze’ deyişi kulağımdan gitmiyor”
Yıllardır aynı binayı paylaştığı komşularını kaybeden Yüzer, olayın şokunu halen atlatamadığını söyledi. Depremden sonra uzun bir süre kendine gelemediğini anlatan Yüzer, şunları kaydetti:
“Bunu yaşamayan bilmez. Çok şükür ayaktayız. Şimdi yeni bir düzen kurduk. Komşularım her an aklımda. Komşularımı çok seviyordum, onlar da bizi seviyordu. O çocukların ‘Emine teyze’ deyişi kulağımdan hiç gitmiyor. Bir yıl geçti ama dün gibi o acıyı hissediyorum.”