Ömer Seyfettin’in “Piç” isimli kitabından

İstiklal Savaşında bir çok cephede savaşan asker kökenli bir yazar olan Ömer Seyfettin ‘in PİÇ adlı kitabından ilginç bir o kadar da güzel bir hikayeyi paylaşıyorum…

‘’-Almanların yenilmesiyle savaş bitmiş, mütareke imzalanmıştı. Filistin’den çekiliyorduk. Bir kaç arkadaş subayla, karşı tarafın da subaylarıyla, çekilme işlerini görüşmek için gittik.

Karşı tarafta Fransız üniformalı biri sık sık bana bakıyor ,gözünü benden ayırmıyordu. Ben buna bir anlam veremiyordum. Fransız subayı yerinden kalkıp bana doğru geldi ve ‘-Nasılsın Ömer Seyfettin?’ dedi. Şaşırdım ‘-Beni nerden tanıyorsun ? Ben bir Yüzbaşıyım öyle tanınacak kadar üst düzey bir kumandan değilim’ dedim.

‘Ömer biz seninle İstanbul’da askeri lisede beraber okuduk, ben falancayım’ deyince ,hayretler içinde baktım, hatırladım. Hep Osmanlıyı Türkleri kötüleyen vatan ,bayrak sevgisi olmayan bir öğrenci’ydi ama yine de Fransız subay olması normal değildi..’-Peki nasıl böyle oldun?’ dedim

‘-Ne zaman savaş olsa Türkler galip gelse içimde üzüntü oluyordu. Türkler kaybetse, zarar görse içimde bir sevinç oluyordu. Çoğu zaman kendimi ayıplıyor ben neden böyleyim ? diyordum. Bir gün anneme ısrarla sebebini sordum. ‘-Dayanamayacağım sana anlatacağım oğlum’ dedi…’-İstanbul Hastanesinde Fransız bir doktor vardı. Hastaneye gidip gelirken birlikte oldum ve sen o Fransız doktorun oğlusun. Babanın bundan haberi olmadı, şimdi de sen öğrendin’ dedi.

Zaten babam zannettiğim Türk adam çoktan ölmüştü. O hastaneye gittim.., ’Şu tarihte burada çalışmış şimdi Fransa’ya dönmüş olan, şu isimde doktorun adresi var mı ?’ dedim. Adresi verdiler Fransa’ya gittim , babamı buldum. Olanları, annemin sözlerini anlattım.

‘-Anneni gerçekten sevmiştim’ dedi ve beni kabul edip nüfusuna yazdırdı. Fransız okullarında eğitimimi tamamladım ve gördüğün gibi bir Fransız subayı olarak karşındayım ‘dedi.

Şimdi ben,

Türk milletini, bayrağını, vatanını, sevmeyip kötü bir şekilde eleştirenleri gördükçe acaba onlar da

PİÇ mi ? diyorum…’’

Ömer Seyfettin